Mendi-eskiatzaile
asko zain zeuden. Iritsi da eguna. Eta amaitu ere bai. Open Altitoy
Ternua izan da asteburuan, Luz Ardiden herri inguruko mendietan.
Mendi-eski lasterketa ezagunenetakoa da Pirinioetan, maila handiko proba
delako eta aldi berean herrikoia ere bai. Aurten
are indartsuago iritsi da proba, Grand Course nazioarteko zirkuituan
sartu baita. Ertz ikusgarriak, jaitsiera aldapatsuak, mendi elurtu
zoragarriak eta batez ere ikuskizuna.
Bi eguneko saioa honela banatu da (eguraldia dela eta, ibilbideak laburtu egin behar izan dituzte):
220 bikotek amaitu dute proba osoa,
eta tartean izen handi asko. Killian Jornet zen arretagune nagusia
baina azkenean ez du parte hartzerik izan. Hala ere, izen handiko
korrikalariak eta maila handiko mendi-eskia izan dira nagusi bi egunez.
Euskaldunak ere bikain aritu dira: partaide asko eta sailkapen buruan
ere bai batzuk. Elgoibartik hainbat lagun joan dira eta Iñigo Larizek bi
helburu bete ditu: lehen 20en artean sailkatzea eta helmugan lehen
bikote-euskaldun izatea. Zorionak Iñi, eta zorionak gainerako guztiei!
Elgoibarko zenbait korrikalarien iritzia:
Iñigo Lariz:
Mikel eta bixok iazko arantza ateratzeko asmoz jun ginan Altitoyra.
Aurreko astietan elkarrekin ibili gera entrenatzen Candanchu-Astun
aldian eta Panticosako kronuan ere. Bixok sasoi puntu onian geundela
ikusten genduan. Altitoy berezixa da guretzat, euskal girua nabarmena da eta gainera
aurten munduko eskiatzaile onenak bertan izan dia. Izugarrizko gozamena
izen da heurekin batera ibilbide ikusgarrixetan aritzia eta nabarmen
geratu da bixen arteko maila ezberdintasuna zein izen dan.
Errendimendu aldetik oso-oso pozik gelditu gera Mikel da bixok.
Larunbatian irteerako zoramena pasauta gure erritmua hartu eta nahiko
aurrian kokatu ginan lehen igoeran bukaerarako. Bajatzen denbora pixkat
galdu arren goruntz denbora kentzen genien aurretik genduzen taldieri
eta hola jun ginan azken igoerararte. Hemen nik pajaratxo bat euki naban
eta horrek jeitsieran denbora pixkat galtzia ekarri zigun, nahiz eta
postu bakar bat galdu genduan. Iganderako indarrak errekuperauta eta
animoz topera urten ginan. Luzetik bertatik korrika atera ginan beste
behin. Bixok korrikalarixak izanda, mesede egiten digu horrelako irteera
batek eta lehen igoeran bukaerara top 10ean iritsi ginan. Jeitsieran
berriz ere denbora pixkat galdu eta azken igoerari ekin genion. Dana
ematera urten eta pare bat talde aurreratu genduzen. Aldaketa eta
behera. Azkenian 15. postuan iritsi ginan helmugara orain arteko
lasterketa onena eginda.
Asteburuko balorazioa, orokorrian oso positibua izen da. Ibilbide
bikainak izan ditugu eta asko gozatu ahal izan degu lasterketaz eta
elkarbizitzaz.
A ibilbidea:
1. BON MARDION, WILLIAM-MATHÉO, JACQUEMOUD
2. LENZI, DAMIANO-EYDALLIN, MATTEO
3. GALIZZI, DAVIDE-BECCARI, FILIPPO
16. NAVARRO ARANZADI, MIKEL-LARIZ, IÑIGO
28. IRURETA, ARKAITZ-DOMINGUEZ, JAVI
90. ELUSTONDO, JOSEBA-LEONARDO AZKUE, IKER
B ibilbidea:
1. PICÓN BRAVO, MANUEL-ALCALDE SÁNCHEZ, ANTONIO
2. ARTÍS CAPARRÓS, SERGI-SARRÀ FERRER, ANDREU
3. MTEZ DE ALBORNOZ, INHIGO-GARCIE, FLORENT
42. ADURIZ GARCIA, ENEKO-AZKUE GARCIA, AITOR
47. SAN MARTIN PALACIOS, MANEX-ARMENDIA, MIKEL
94. ZURIKARAI MARCILLA, JOSE JABIER-BASKARAN OÑEDERRA, EKAITZ
97. IDIAKEZ LOPEZ DE LARRAINZAR, JOSU-ZABALA GARITAGOITIA, ANDER
IÑAKI LASKURAINek ere bikotekiderik gabe baina osorik amaitu du lasterketa.
Nesketan ere aurreikuspenak betez, sorpresarik ez. Mireia Miro eta Laetitia Roux izan ziren haseiratik jaun eta jabe. Euskaldunetan, berriz, Izaskun Zubizarreta izan zen lehenengoa eta Amets Maiztegik eta Nahia Quincoces-ek ere lan bikaina egin zuten.
1. MIREIA MIRO-LAETITIA ROUX
Arkaitz Irureta (Piru):
Nik aurten
estreinakoz Gasteizko "galguakin" parte hartu dot. Lankidiak izatiak
gertutasun bat ematen digun bezela, azken urteetan eskiatzera ere dexente
jun gera batera, eta elkar ezagutze horrek ere taldelanerako abantailak
besterik ez dauzka. Azken asteetan ere pare bat lasterketa luzetan parte
hartu dogu eta antzeko xamar ibili geranez, indartsu eta gogotsu
gentozen bikote bezela eta konfiantzakin lasterketa luzeetarako.
Neri
lasterketa luziak hobeto juten jataz, eta Ultrajaviri zer esanik ez,
beraz, bi egunetan 4500m metatzia abantaila bezela hartzen genduan.
Halere, eguraldixagatik etapak mozteko bildurrez jun ginan Luzera.
Egualdixa
batere ona izan ez zan arren, zapatuko etapa nahiko luze mantentzeko
sekulako esfortzua egin zaben antolakuntzatik; esperotako 2500mtik
2000mko desnibel positibua egin ahal izan zan azkenian.
Guri
dagokigunez, irteerak ez dira gure fuertia, eta mantxo xamar hasi
ginan. Halere, atasko batian Larizekin topo egin genduan, izan ere,
irteera ez zauan oso ondo antolatuta eta parte-hartzaile batzuek ez dira
kontziente ze kalte egiten daben euren maila ez dan leku batian jartzen
diranian, eta beraiek aurreratzeko nolako esfortzua egin bihar izaten
daben puntan ibiltzen diranek.
Edozein
kasutan, lasterketak jartzen dau bakoitza bere lekuan, eta halaxe geu
ere. Lehenengo jeitsiera hasterako euskaldunen artian 4.postuan ginan
arren leiha gogorra zauan, bai gure aurretik eta bai gure ostian ere.
bigarren igoera 6.postuan hasi ginan arren, berriz ere 4.postua
berreskuratu genduan eta horri eutsi bukaera arte.
Ondo konpenetratuta katalanez esaten dan a mas a mas jun
ginan hortik, azken igoera bertigozko abiaduran egin gendualarik.
Ibilbidia basotik zanez, ez geneukan erreferentziarik helmugara iritsi
arte. 3 ordu justu egin genituen guk eta han konfirmatu genduan sekulako
karreroia egin genduala, Lariz eta urrutitxo zeuden, 12 minutu
aurretik, 2.ak 5minutu aurretik, eta hirugarrenak 1:20ra besterik ez,
bertan. Atzetik berriz, hurrenguak 7 minututara zeuden. Oso posizio
onian gaozen domekarako, presiorik gabe eta podiumetik gertu, baina
podiumeko hiru talde hauek oso eskiatzaile ona dira, gu poztu eta puztu
ginan arren.
Domekan
eguraldi aparta espero zan arren, elur jausi berrixagatik ez zauan
klaru ze ibilbide egin ahako zan, baldintza onak baziran 2000m izango
ziran, eta ez baziran hain onak 1700m inguru. Nik nahixo naban luzia,
baina irteeran jakin genduan 1700mkua izango zala.
Lehenengo
igoera bukaezina egin jatan, ittota, buelta ezin emanda jun nintzan
igoerak irauten zaban 1200m luzetan, eta Javi ahal zaban guztixetan neri
bastoiakin bultzaka, hura kalbarixua bixontzat. Gora halere, denbora
asko galdube iritsi ginan, izan ere, ni moduan zijuala zirudien bezperan
2.postuan egin zabenetako batek
Jeitsieran,
baina, Candanchuko eskiatzaile trebiak atzetik hain gertu zetozenik
ohartu gabe geunden, eta beheraka pasatu gintuzten erraz, eta hurrengo
igoera gure aurretik atera ziran.
Dana
eman biharra zauan 500mtako azkenengo igoeran, ahalik eta alde
handixena ateratzeko, ze jeitsieran ez daukagu ezer egiterik hauen
kontra.
Horrela,
azken txanpa honetan hobeto sentitu nintzan, eta burua altsa ere egin
gabe, sekulako igoera egin genduan bixok, baina goixan 20segundu
exkaxeko abantaila, gutxi zan beheraka hauen ritmua aguantatu ahal
izateko.
azkenian
lasterketan 5. egin arren, bezperako abantailagatik euskaldunen arteko
txokolatezko dominari eutsi ahal izan ginon. Helmugan, berotu gabe atera
izanagatik nere buruakin pixka bat amorratu nintzan arren, leiha oso
politxa euki dogu astebukaera osuan eta errendimendua oso ona izan
dalakuan nago, eta konfidantza handixa hartu dot, batez ere lasterketa
luzetarako.
Horregatik, egiten doten balantzia oso oso positibua da.
Gure protagonista batzuek Euskadi Irratian zuzenean hitz egin dute (argazkian: Joseba Elustondo):
Joseba Elustondo:
Iragarpenek bete-betean asmatu zuten; behe-lainoa, elurra hankapean eta haizea, haize
gogorra.
Horrela esnatu zen larunbata Luz Saint Sauver inguruetan. Mendia
horrelakoa da batzutan, aurretik planifikatutako guztiari eguraldiak
lagundu behar dio. Larunbatean ez zen hala izan eta hasieran aurreikusitako ibilbidea bertan behera gelditu zen. Halere, ibilbide aldaketak tarteko, 8etan genuen hitzordua Turismo Bulego ondoan.
Eskiak bizkarrean zintzilika, makilak eskuan hartuta,….makina bat jende autobusaren zain. Neguko
lagunak agurtu, berriak entzun, pikeak eguneratu…dena urduritasun puntu
batean. 10 minutu autobusean egin eta heldu giñen irteera puntura. 1900
metro desnibel, 3 igoera eta beste horrenbeste jeitsiera, hori zen
eguneko menua.
Igoerak ondo bazeuden ere, jeitsierak izan ziren
gogorrenak larunbatean. Gu pasatzerako elurra oso egoera txarrean
zegoen. Goruntz zure erritmoan zoaz, azkar edo poliki. Baina jeisten, azkar
edo poliki joan, hankak asko kargatzen dira. Honela pasatu nituen
jeitsiera guztiak, aldaketak eta ondorengo igoerak noiz iritsiko zain. 4
ordu inguruko denborarekin iritsi ginen helmugara. Nekatuta, hankak
gogortuta, hezurretaraino hoztuta…baina halere pozak zoratzen.
Igandekoa beste gauza bat izan zen. Hotza egin arren, eguraldi bikaina; zerua urdin eta mendia
txuri. 1700 metro desnibel zituen ibilbidea genuen aurretik, oraingoan
Luz bertako plaza batetik ateratzen ginen korrika. 200/300 metro
desnibel egin eta eskiak jantzi, pista zabal batean barrena Bergons-eko etxola hartu eta hortik Bergons gaineko ertzera. Ibilbidea zoragarria
zen eta egoera honetan zer esanik ez, trazak jendez beteta, Luzeko
herria hankapean eta helikopteroa inguruan bueltaka.
3 ordu inguru
behar izan genituen ibilbidearen 1700 metroak egiteko. Larunbatean
moduan, igandean ere oso pozik. Helmugara sartzeak, zure jendea hor
dagoela ikusteak, speaker-aren oihuak… ibilbideko
sufrimendu guztia poz bihurtzen da minutu eskas batean. Hau izan da
2013ko Altitoy. Agian ibilbideak etab. ez dira bete. Expektatibak ordea,
gureak ase ditu.
Open Altitoy Ternua